دهی از دهستان قلعه عسکر بخش مشیز شهرستان سیرجان که در 4هزاروپانصدگزی جنوب خاوری مشیز بر سر راه قلعه عسکر به کرمان واقع است. کوهستانی و سردسیر است و 85 تن سکنه دارد. آبش از قنات. محصولش غلات و حبوبات. شغل اهالی زراعت وراهش مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8)
دهی از دهستان قلعه عسکر بخش مشیز شهرستان سیرجان که در 4هزاروپانصدگزی جنوب خاوری مشیز بر سر راه قلعه عسکر به کرمان واقع است. کوهستانی و سردسیر است و 85 تن سکنه دارد. آبش از قنات. محصولش غلات و حبوبات. شغل اهالی زراعت وراهش مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8)
دهی از دهستان یک مهۀ بخش مسجدسلیمان شهرستان اهواز که در 15 هزارگزی جنوب مسجدسلیمان و 2 هزارگزی خاور راه شوسۀ مسجدسلیمان به هفتگل واقع است. کوهستانی و گرمسیر است و 60 تن سکنه دارد. آبش از لوله کشی شرکت نفت. محصولش غلات. شغل اهالی زراعت، گله داری و کارگری شرکت نفت و راهش اتومبیل رو است. ساکنان این آبادی از طایفۀ هفت لنگ بختیاری میباشند. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6)
دهی از دهستان یک مهۀ بخش مسجدسلیمان شهرستان اهواز که در 15 هزارگزی جنوب مسجدسلیمان و 2 هزارگزی خاور راه شوسۀ مسجدسلیمان به هفتگل واقع است. کوهستانی و گرمسیر است و 60 تن سکنه دارد. آبش از لوله کشی شرکت نفت. محصولش غلات. شغل اهالی زراعت، گله داری و کارگری شرکت نفت و راهش اتومبیل رو است. ساکنان این آبادی از طایفۀ هفت لنگ بختیاری میباشند. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6)
مؤلف مرآت البلدان نویسد: ’یکی از آبادیهای چارمحال اصفهان است’. (از مرآت البلدان ج 4 ص 261). و در فرهنگ جغرافیایی آمده است: ’دهی از دهستان لار بخش حومه شهرستان شهر کرد که در هزارگزی شمال باختر شهرکرد و 2 هزارگزی راه پل زمان خان به شهرکرد واقع است. کوهستانی و معتدل است و 302 تن سکنه دارد. آبش از زاینده رود و قنات. محصولش برنج، بادام کشمش و سردرختی. شغل اهالی زراعت و گله داری وراهش فرعی است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 10)
مؤلف مرآت البلدان نویسد: ’یکی از آبادیهای چارمحال اصفهان است’. (از مرآت البلدان ج 4 ص 261). و در فرهنگ جغرافیایی آمده است: ’دهی از دهستان لار بخش حومه شهرستان شهر کرد که در هزارگزی شمال باختر شهرکرد و 2 هزارگزی راه پل زمان خان به شهرکرد واقع است. کوهستانی و معتدل است و 302 تن سکنه دارد. آبش از زاینده رود و قنات. محصولش برنج، بادام کشمش و سردرختی. شغل اهالی زراعت و گله داری وراهش فرعی است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 10)
دهی از دهستان صفائیه بخش هندیجان شهرستان خرم شهر که در 15 هزارگزی شمال هندیجان و 2 هزارگزی باختر راه ماشین رو ده ملابه بندر دیلم واقع است. دشت و گرمسیر است و 240 تن سکنه دارد. آبش از رود خانه زهره محصولش غلات. شغل اهالی زراعت و حشم داری و راهش در تابستان اتومبیل رو است. ساکنین این آبادی از طایفۀ افشار می باشند. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6)
دهی از دهستان صفائیه بخش هندیجان شهرستان خرم شهر که در 15 هزارگزی شمال هندیجان و 2 هزارگزی باختر راه ماشین رو ده ملابه بندر دیلم واقع است. دشت و گرمسیر است و 240 تن سکنه دارد. آبش از رود خانه زهره محصولش غلات. شغل اهالی زراعت و حشم داری و راهش در تابستان اتومبیل رو است. ساکنین این آبادی از طایفۀ افشار می باشند. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6)
دو چیز که رنگ یکسان دارند: ماناعقیق نارد هرگز کس از یمن همرنگ این سرشک من و دو لبان تو. منطقی رازی. به گاه خشم او گوهر شود همرنگ شونیزا چنو خشنود باشد من کنم زانقاش قرمیزا. بهرامی. چو مهراب و چون زال در پیش پیل ز گرد این جهان گشته همرنگ نیل. فردوسی. به بالای ساج است و همرنگ عاج یکی ایزدی بر سر از مشک تاج. فردوسی. کمند است گیسوش همرنگ قیر همی آید از دو لبش بوی شیر. فردوسی. آب همرنگ صندل سوده ست خاک هم بوی عنبر اشهب. فرخی. من آن گلرخستم که همرنگ رویم ندیده ست هرگز گلی باغبانی. فرخی. زآنکه همرنگ روی دشمن اوست ننهد در خزانه هیچ ذهب. فرخی. چو بشکفته شد غنچۀ سرخ گل جهان جامه پوشید همرنگ مل. عنصری. همی گفت و پیچید بر خشک خاک ز خون دلش خاک همرنگ لاک. عنصری. صحرا گویی که خورنق شده ست بستان همرنگ ستبرق شده ست. منوچهری. نه هم قیمت درّ باشدبلور نه همرنگ گلنار باشد پژند. عسجدی. یکی تخت پیروزه همرنگ نیل ز دو سوی تخت ایستاده دو پیل. اسدی. که هست این پرستشگهی دلپذیر بتی در وی از رنگ همرنگ قیر. اسدی. می عاشق آسا زرد به، همرنگ اهل درد به زرد صفا پرورد به، تلخ شکربار آمده. خاقانی. جامه همرنگ خانه درپوشید با دلارام خانه می نوشید. نظامی. هر کجا جام باده نوشیدی جامه همرنگ خانه پوشیدی. نظامی. بر او یک جرعه می همرنگ گوهر گرامی تر ز خون صد برادر. نظامی. گر چمن گوید مرا همرنگ رویش لاله ای است از قفا باید به در کردن زبان چون سوسنش. سعدی. ، موافق: همه رای تو برتری جستن است نهاد تو همرنگ اهریمن است. فردوسی. هر قطره که همرنگ نشد با دریا او در دریا چگونه دریا بیند عطار. ، هم پایه. هم درجه: هرکه همرنگ آسمان گردد آفتابش به قرص خوان گردد. نظامی
دو چیز که رنگ یکسان دارند: ماناعقیق نارد هرگز کس از یمن همرنگ این سرشک من و دو لبان تو. منطقی رازی. به گاه خشم او گوهر شود همرنگ شونیزا چنو خشنود باشد من کنم زَانقاش قرمیزا. بهرامی. چو مهراب و چون زال در پیش پیل ز گرد این جهان گشته همرنگ نیل. فردوسی. به بالای ساج است و همرنگ عاج یکی ایزدی بر سر از مشک تاج. فردوسی. کمند است گیسوش همرنگ قیر همی آید از دو لبش بوی شیر. فردوسی. آب همرنگ صندل سوده ست خاک هم بوی عنبر اشهب. فرخی. من آن گلرخستم که همرنگ رویم ندیده ست هرگز گلی باغبانی. فرخی. زآنکه همرنگ روی دشمن اوست ننهد در خزانه هیچ ذهب. فرخی. چو بشکفته شد غنچۀ سرخ گل جهان جامه پوشید همرنگ مل. عنصری. همی گفت و پیچید بر خشک خاک ز خون دلش خاک همرنگ لاک. عنصری. صحرا گویی که خورنق شده ست بستان همرنگ ستبرق شده ست. منوچهری. نه هم قیمت دُرّ باشدبلور نه همرنگ گلنار باشد پژند. عسجدی. یکی تخت پیروزه همرنگ نیل ز دو سوی تخت ایستاده دو پیل. اسدی. که هست این پرستشگهی دلپذیر بتی در وی از رنگ همرنگ قیر. اسدی. می عاشق آسا زرد به، همرنگ اهل درد به زرد صفا پرورد به، تلخ شکربار آمده. خاقانی. جامه همرنگ خانه درپوشید با دلارام خانه می نوشید. نظامی. هر کجا جام باده نوشیدی جامه همرنگ خانه پوشیدی. نظامی. بر او یک جرعه می همرنگ گوهر گرامی تر ز خون صد برادر. نظامی. گر چمن گوید مرا همرنگ رویش لاله ای است از قفا باید به در کردن زبان چون سوسنش. سعدی. ، موافق: همه رای تو برتری جستن است نهاد تو همرنگ اهریمن است. فردوسی. هر قطره که همرنگ نشد با دریا او در دریا چگونه دریا بیند عطار. ، هم پایه. هم درجه: هرکه همرنگ آسمان گردد آفتابش به قرص خوان گردد. نظامی
